Productconsult
Uw e -mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd *
Vlamvertragende films worden veel gebruikt in sectoren zoals de bouw, elektronica, transport, verpakking en interieurontwerp, waar brandveiligheid een cruciaal aandachtspunt is. Om ervoor te zorgen dat deze materialen aan specifieke veiligheidsnormen voldoen, worden ze getest en geclassificeerd volgens verschillende brandclassificaties. Deze brandclassificaties bieden een gestandaardiseerde manier om te begrijpen hoe de film zich gedraagt bij blootstelling aan brand, of deze nu bestand is tegen ontsteking, vlammen onderdrukt of bijdraagt aan de verspreiding van brand.
1. UL 94 brandclassificaties (Underwriters Laboratories, VS)
De UL 94-norm is een van de meest gebruikte vlamvertragende classificaties voor plastic materialen, inclusief films. Het evalueert hoe snel een materiaal uitdooft nadat het is ontstoken en of er vlammende deeltjes uit druppelen.
UL 94-classificaties omvatten:
HB (horizontaal branden):
De laagste beoordeling. Materiaal brandt langzaam in horizontale positie.
▪ De brandsnelheid moet lager zijn dan 76 mm/min (voor dikte < 3 mm).
V-2 (verticaal branden):
Materiaal stopt met branden binnen 30 seconden; vlammende druppels zijn toegestaan.
V-1:
Materiaal stopt met branden binnen 30 seconden; minder vlammende druppels dan V-2.
V-0:
Meest vlamvertragende verticale classificatie.
▪ Het branden stopt binnen 10 seconden zonder vlammende druppels.
5VA en 5VB:
Hogere standaard dan V-0, voor materialen die worden gebruikt in veeleisende omgevingen.
▪ 5VA is bestand tegen doorbranden; 5VB kan kleine gaatjes toestaan.
Typisch gebruik in vlamvertragende films:
UL 94 V-0 is de meest voorkomende vereiste voor elektronicaverpakkingsfilms of isolatiefilms die in elektrische apparatuur worden gebruikt.
2. NFPA 701 (National Fire Protection Association, VS)
Deze test wordt voornamelijk gebruikt voor textiel en flexibele films die worden gebruikt in architecturale toepassingen zoals gordijnen, wandbekleding en achtergronden voor evenementen.
De test evalueert de vlamvoortplanting na blootstelling aan open vuur.
Het materiaal moet zelfdovend zijn en mag na een bepaalde blootstelling niet blijven branden.
Er worden twee methoden gebruikt:
Methode 1: Voor lichtgewicht materialen (< 21 oz/yd²)
Methode 2: Voor zwaardere materialen of composietstoffen
Toepassingen:
Vlamvertragende decoratieve films die worden gebruikt in openbare gebouwen, theaters, beurzen en tenten voldoen vaak aan NFPA 701.
3. ASTM E84 / UL 723 (oppervlaktebrandeigenschappen van bouwmaterialen)
Deze test, ook bekend als de Steiner Tunnel Test, evalueert zowel de vlamverspreiding als de rookontwikkeling van materialen die op het interieur van gebouwen worden toegepast.
Vlamverspreidingsindex (FSI):
Klasse A (0–25): Beste beoordeling, minimale vlamverspreiding
Klasse B (26-75): Matige spreiding
Klasse C (76–200): Hogere vlamverspreiding
Rookontwikkelingsindex (SDI):
Meet slecht zicht door rook
Lagere cijfers zijn veiliger (Klasse A moet SDI <450 hebben)
Sollicitatie:
Gebruikt voor muurfolies, akoestische panelen en plafondfolies in gebouwen waar brandprestaties binnenshuis van cruciaal belang zijn.
4. EN 13501-1 (Europese brandclassificatie)
De EN 13501-1-norm maakt deel uit van het Europese bouwregelgevingskader en is de meest algemeen erkende brandtestclassificatie in de EU.
Euroclass-beoordelingen omvatten:
A1 en A2: Niet-brandbaar of bijna brandbaar
B: Zeer beperkte bijdrage aan brand
C, D: Acceptabel voor sommige interieurtoepassingen met matige prestaties
E: Zwakke brandprestaties
F: Geen brandprestatie verklaard
Bovendien omvat de beoordeling de rookproductie (s1 tot s3) en druppelvorming (d0 tot d2):
s1: Weinig rook
s3: Hoge rook
d0: Geen vlammende druppels
d2: Veel vlammende druppels
Voorbeeld:
Een film met de classificatie B-s1,d0 betekent dat deze een zeer beperkte brandbaarheid heeft, een zeer lage rookontwikkeling en geen vlammende druppels.
5. DIN 4102 (Duitsland - nu grotendeels vervangen door EN 13501-1)
Er wordt nog steeds naar verwezen in sommige industrieën, vooral in oudere specificaties.
B1: Vlamvertragend (meest voorkomend)
B2: Normale ontvlambaarheid
B3: Gemakkelijk ontvlambaar
DIN B1 is qua vlamvertragende prestaties grofweg vergelijkbaar met UL 94 V-0 of Euroklasse B.
6. FMVSS 302 (Federale veiligheidsnorm voor motorvoertuigen - VS)
Deze norm is van toepassing op materialen die in motorvoertuigen worden gebruikt, zoals stoelbekleding, isolatie en plastic films.
Het materiaal moet bij horizontale tests branden met een snelheid van minder dan 102 mm/min (4 inch/min).
Als het zichzelf dooft voordat het 38 mm bereikt, gaat het automatisch voorbij.
Sollicitatie:
Vlamvertragende films die worden gebruikt in voertuiginterieurs, dashboards of bedradingsisolatie zijn vaak gecertificeerd volgens FMVSS 302.
7. Andere regionale of industriële normen
CAN/ULC-S109 (Canada): Voor vlamtesten van flexibele materialen
BS 476 Deel 6 & 7 (VK): Test op oppervlakteverspreiding van vlammen
IMO FTP-code (Marine): Voor maritieme veiligheidstoepassingen, inclusief films die worden gebruikt in scheepsinterieurs
JIS L1091 (Japan): Vlamvertragingstests voor textielmaterialen, inclusief films
Conclusie
Vlamvertragende films zijn verkrijgbaar met verschillende brandklassen, afhankelijk van de toepassing, industrienormen en lokale regelgeving. Het kiezen van de juiste vlamvertragende folie vereist inzicht:
Het specifieke beoordelingssysteem dat relevant is voor uw regio of branche
Het vereiste brandprestatieniveau (bijv. V-0 vs. B1 vs. Klasse A)
Of u nu ook rookarme of niet-druipende eigenschappen nodig heeft
Of u nu een film aanschaft voor elektronische isolatie, auto-interieurs, tijdelijke constructies of architecturale toepassingen, het bevestigen van de brandwerendheid is essentieel voor conformiteit, veiligheid en prestaties.
